Woensdagmiddag 13 Febr. 1946
Langs deze weg hebben de Nederlanders bij de terugtocht van Makassar gevochten, vertelt Marcar me. Op één punt hadden ze de Japanners ingesloten; een formatie van vier verrast, schietend uit een bosrandje. Een 600 Jappen, waaronder een kolonel, waren erbij gevallen. Voor die kolonel hadden de Jappen een gedenkteken laten maken op het punt waar hij viel – wat de Nederlanders nu weer weg hebben laten halen. De voet ervan was nu nog zichtbaar. Met een jaar is er niets meer. Marcar wees me de weg terug naar het vliegveld, drieëntwintig kilometer buiten Makassar, en vandaar de weg naar de heuvels die ze waren gegaan. Daar zijn ze vaak door de bevolking verraden a 25 gulden per stuk. Het moet een hele ellendige tocht zijn geweest, waarbij velen hun leven verloren en maar enkele ogenblikken van bevrediging dat ze de Jap werkelijk ernstig kwaad kon doen.
Donderdag 21 februari 1946
Mamasa. De zaken hier in Mamasa gingen mij niet aan, betroffen alleen Marcar. Hier zijn geen klapper-bomen meer, hier zijn geen palmen. Ik heb er dus weinig mee te doen. Bij het opstaan is het wel wat koud eerst in het korte broekje, maar het went wel. Even wat gelopen in de ochtend, een prieeltje op een helling geeft een mooi uitzicht. Het is weer eens een heel ander landschap, maar ook wonderlijk mooi. Terrasvormige rijstvelden, de grote rivier, de bergen heel in de verte en de bosachtige ruggen vlak om ons.
Zaterdag 23 februari 1946
Verder dan weer langs die mooie Mandar-kust. We merken het in het landschap wanneer we in het Pinrangse komen. Lang niet zoveel klappers en mij niet zo lief als die Mandar-kust. Marcar en ik merken het tegen elkaar op. “Gek hè, ben hier nooit eerder geweest en was er nu maar een week en het is alsof je van huis weggaat.”
Zaterdag 16 maart
In Pare Pare verschillende besprekingen met Nahr over de prauw-vaart, de mogelijkheden van afvoer van copra en de beperking van smokkelhandel in rijst naar de overwal – allerlei moeilijkheden besproken. Dan nog met Marcar gepalaverd over de oliefabriek en de copra-aanvoer.
Zaterdag 4 mei
In Pare Pare met Marcar verschillende dingen besproken. Henny heeft aanzegging gekregen dat hij naar Makassar moet en met ons schip mee, en hij voelt daar niets voor Een dergelijk geval vangen ze me niet voor, zegt hij. Ik neem liever ontslag dan mee te gaan. We zullen zien.