Zondag 17 maart

Hoop eens een dergelijk huwelijksfeest mee te maken. Er werd mij gezegd dat de Maradija van Tjampalagian, die kleine dikke die vorig jaar zijn vrouw verloor, volgende maand weer denkt te trouwen. Misschien is er dan gelegenheid om erbij te zijn.

Zaterdag 4 mei

Dan even naar de Maradija van Tjampalagian die op de plaats is en daar ook een huis heeft. Op de voorgalerij daarvan staat een beeld van een kindvrouwtje, wat verlegen, maar oh zo vriendelijk lachend en buigend in een heel mooi kostuumpje. De Maradija is er niet. Even gezocht en gevonden. Dan naar zijn huis. Dochtertje was al bezig gegaan met thee en gebak te maken en komt leuk bedienen en een paar woorden spreken, ook alweer zeer beschaafd Nederlands. Zij was op de Hollands Indische School in Pare Pare geweest vertelt ze. Deze Maradija is een van de meest energiekste langs de kust, heeft begrip over zaken ook, en met hem is het ook gemakkelijk praten. Hij begrijpt de bedoeling direct en geeft waardevolle antwoorden en inlichtingen. Toch hebben we nog vrij lang gepraat, en toen verder naar Madjene, er is geen tijd meer voor Balanipa.

Maandag 6 mei

Dan hadden we [Bartje met Tjatjo en zijn vrouw] het over de kleinere Maradija’s die geen eigen landschap hebben, o.a. die van Tjampalagian, die bloed genoeg had om Maradija te zijn, het ook al eens tijdelijk was van Balamipa, maar zijn vrouw had toen niet voldoende bloed (was dus niet van genoeg hoge adel) en het werd niet een permanent Maradijaschap voor hem in een eigen landschap, maar een Maradijaschap in een onderdeel van datzelfde Balanipa landschap.

Zaterdag 18 mei

Op de terugtocht verschillende plaatsen aangedaan. We komen nog even terug op Tjampalagian. Het kindvrouwtje dat ik op vier mei in Polewali zag – het dochtertje van de Maradija van Tjampalagian – was er ook en had weer thee en gebak gemaakt. Een soort poffertjes en flensjes met een visvulling. Nu had ze een Europees jurkje aan en was het echt weer een kind van haar jaren, veertien jaar. We vroegen waar ze zo mooi Hollands had geleerd. Ze spreekt het inderdaad keurig. Vroeger, voor de oorlog, op Pare Pare op de Hollandse Inlandse school. Ze zat al in de vijfde klas, en toen kwam de Jap en het moest ophouden en nu had ze ook geen Nederlandse boeken meer. Ik beloofde te zullen proberen een boek voor haar te krijgen, een echt meisjesboek. Misschien kan Nel uit Holland dat boek dat haar moeder schreef: “Ans houdt van Indië” voor me laten opzenden, dat zou heel geschikt zijn. We vragen haar naar haar naam. Ja, dat is moeilijk. Ze heet eigenlijk Siti Diah. Maar vroeger toen Dokter Keizer nog op Madjene was, had die haar Lies genoemd en nu wil ze toch maar liever Lies heten. Het is een aardig kindje, jammer dat er in de familie nogal wat rood-wit (d.i. republikeinen) zit en pa, die heel handig is, ook niet helemaal schoon wordt geacht.

Donderdag 23 mei

Even genoten van de zonsopgang die hier zo mooi is boven de bergen en dan baden en kleden en eten ne weer op pad. In Tjampalagian was ik niet van plan stil te houden, maar ik zie de Maradija staan en kan niet voorbij. Vertel hem het nieuws dat me ditmaal op pad bracht. Bij levering van 100 kg copra zal met 1 yard kain d.i. stof kunnen kopen. Voor deze streken – waar de mensen graag kleren willen hebben – betekent dat heel wat. Maar aan de andere kant willen ze ook graag geld – en veel geld – hebben. Dat is ook weer een aantrekking. En het maken van olie voor de zwarte markt, de pest van alle werelden en ook van deze, trekt onweerstaanbaar. De prijs die de makers van olie voor de zwarte markt voor een noot kunnen betalen is heel veel hoger dan die ze kunnen maken voor die noot als ze copra gaan maken. En er zijn veel mensen die bij die handel ook weer belang hebben, zeker ook een zoon van deze Maradija, misschien hijzelf ook. De strijd is daarom erg moeilijk. Hij doet blij. En het dochtertje zal zeker blij zijn als ze het hoort en zal er wel op hopen dat ze gauw mooie kleren kan krijgen. Ik ga gauw verder. Hij vertelt me dat de Maradija van Tapallang op Balanipa zit en nar huis terug wil, of ik hem mee kan nemen?