Dinsdag 25 dec., 1945 eerste kerstdag
Corry wou ‘s middags naar het Tjideng Kamp, waar nu bevrijde geïnterneerden zitten. Haar broer was er pas gekomen en die zijn vrouw en zes kinderen waren juist van het Ambarawa Kamp in Semarang gearriveerd.
Ik had te lang gelegen, zitten kon ik slecht en voelde dus wel voor lopen en ben meegegaan, te meer omdat je dan een beetje persoonlijk contact hebt met zo’n kamp. (…)
Ottow [haar broer] was bestuursambtenaar in Oost Java en had het heel slecht gehad, zoals ze het allen slecht hadden. Zijn jongste kind had hij nooit gezien, was geboren de dag dat hij werd opgehaald en nu dus drieënhalf jaar oud. De oudste was veertien.
27 december
Een dokter is gekomen. Prins is geweest om me voor een etentje te vragen. Jammer ging niet door. Jannie Laanbroek, Corry Ottow brachten pisang, bleven praten. Gelezen, probeer dan te slapen.
30 december
Niet beter, van tijd tot tijd wat rondgehangen. Corry Ottow was ’s middags bij me en daarna Arie Bakker. De Tarakan blijft toch zo’n beetje contact houden. Maar vervelend is het in die kamer. Ik lees veel.
4 januari
Eindelijk weer eens wat te vertellen. Om zes uur werd ik met een vrachtauto van het hotel gehaald. Er zaten al allerlei mensen op. Ik was de laatste voor deze lading. Biersteker en Nel van Marle zaten erop voor Makassar. Corry Ottow voor Bandoeng.